het is koud – dat
wist ik hier en gisteren
dat
wist ik
dat je tegen de weg gekant
op weg was
maar we spreken elkaar vandaag
dit huis, in deze kamer, ‘in’ dit
zo – ook hier, dan
zeg ik: kom
en nog – kom
neem je paarden-paard en
je verhaal
is een been, een arm.
de schapen staan in het weiland
en wachten
niet op ons.
uit: generaties, uitgeverij nY, 2020
