optreden
portretten
Strooptocht
dagboek
zonder titel
Dichtersmiddag
Nachtwandelen
Dichter aan huis
AB4
foto:M.Siegers
Feestelijke opening AB4
Op zaterdag 10 september om 15.00 uur opent AB4, de leukste broedplaats van Den Haag, in de Abraham van Beyerenstraat 4, haar deuren. Wethouder Marjolein de Jong en Arno van Roosmalen, directeur Stroom Den Haag verrichten de officiële handeling.
In AB4 gaan kunstenaars, vormgevers en ontwerpers aan het werk, elk met een eigen aangename werkplek. Maar het hart van het pand is een gemeen schappelijke ruimte waar ontmoetingen, lezingen en exposities plaatsvinden.
Tijdens de opening wordt ook DRS22 gelanceerd. Het is een stichting, gevestigd in AB4, waar jonge toptalenten uit verschillende disciplines samenwerken aan projecten op het gebied van lichtgewicht bouwen, openbare ruimte en communicatie.
De coördinatie is in handen van Renate Boere, Ed van Hinte en Jan Konings. Zij maken tijdens de opening hun plannen bekend en lichten ze toe. Deelname is mogelijk vanaf 1 september 2011.
Meer informatie: www.drs22.nl
EXPOSITIE
De eerste activiteit van AB4 is een expositie met een eigen selectie uit het afstudeerwerk van ongeveer 20 ontwerpers en kunstenaars van verschillende academies.
Raamvertelling
11 september literair straatfestival in de Maliestraat, Den Haag, van 11 tot 23 uur. Met o.a. Hagar Peters, Kees 't Hart, Gerbrand Bakker, Arjen Duinker en het Haags Dichtersgilde. Als onderdeel van het Gilde maak ik deel uit van het programma ' Burenruzie', waarbij we als gildeleden elkaar uit de ramen gedichten toeschreeuwen.
6 jaar!
Buitenkunst
geluk
" M. die volkomen positief in het leven stond, zocht nooit het ongeluk, maar hechtte ook geen speciale waarde aan het zogenaamde geluk. Voor hem bestonden zulke categorieen eenvoudig niet."
Nadjezjda Mandelstam in haar Memoires over haar man, de dichter Osip Mandelstam. (overleden in een werkkamp in de periode van het Stalinisme)
Twee gedichten: Gilles Boeuf - Literair tijdschrift | De Revisor
Nieuwe stad (1:25)
gedicht voor Madurodam
In de schaduwen van de zon
Net zo moe als de anderen
Een losse tegel van de stoep,
de struik gebroken
De stad was niet bemuurd
Een elektrische baan trok haar open
en reuzen hadden haar bezocht
In de stralen plots een stad
waar alle talen klonken
Het ‘hier’ en ‘daar’ overkoepeld
Door hier en altijd nu
Een prinses pakte je hand
maar dat was helemaal niet nodig
Het overzicht was glimmend mooi
Het wonder van de schaal voltrok zich
De langste man op aarde danste
en de fotografen,
zij schenken de herinnering
In de schaduwen van de zon
Net zo moe als de anderen
Een losse tegel van de stoep,
de struik gebroken
De stad was niet bemuurd
Een elektrische baan trok haar open
en reuzen hadden haar bezocht
In de stralen plots een stad
waar alle talen klonken
Het ‘hier’ en ‘daar’ overkoepeld
Door hier en altijd nu
Een prinses pakte je hand
maar dat was helemaal niet nodig
Het overzicht was glimmend mooi
Het wonder van de schaal voltrok zich
De langste man op aarde danste
en de fotografen,
zij schenken de herinnering
wat we niet kennen
Wat we niet kennen
de gezichten zijn gezichten van het men
die we zien, iedere dag,
van de rijen gesneuvelden, de veroveringen,
de verhalen malen iedere oorlog
tot een boek van gezichten
wat we niet kennen is zo veel
de ruimte zo groot van heden naar verleden
van men naar hier, hier zijn jij en ik
de windstreken die niet samenkomen
rivier en bedding liggen uiteen
jij prikt die grote ruimte met een naald
gezicht en hand, verleden en heden
lichten op
alles wordt verhaal in de eindeloze ruimte
maar de werken
zijn de werken van de mens
jij en ik, hier
voor Sara Vrugt
presentatie van haar borduurwerk: Theater de Regentes, Den Haag
8 Mei 2011, 16 uur
no use
Stukken land tussen zeeën
Het water lijkt de aarde te dragen
De schepen als eenzame
krijgers op zee
De hemel valt uit het water
Vanaf een stuk land ben je je gaan
verplaatsen want mensen doorsnijden
het luchtruim en de zee
Ze komen aan land, South Africa,
daar vallen de kinderen op aarde
Als man en vrouw zijn ze geschapen
Ze zijn twee
Er volgt een nieuwe verplaatsing
Kepplerplein in Den Haag, een ander
stukje aarde
waar je Afrika bewaarde op DVD
Grote oceanen doordringen het lichaam
van moeders en kinderen
Wordt er begraven doorklieft de telefooncentrale
de zee en de aarde
Is er geen komst, no use,
gedenken de zeeën je verplaatsing,
je geboorte door de aarde
Zijn we vis, vogel, mens
aarde en zee
Gedicht voor Mevrouw Kalhoven
Eenzame uitvaart, Den Haag, 2 mei 2011
Het water lijkt de aarde te dragen
De schepen als eenzame
krijgers op zee
De hemel valt uit het water
Vanaf een stuk land ben je je gaan
verplaatsen want mensen doorsnijden
het luchtruim en de zee
Ze komen aan land, South Africa,
daar vallen de kinderen op aarde
Als man en vrouw zijn ze geschapen
Ze zijn twee
Er volgt een nieuwe verplaatsing
Kepplerplein in Den Haag, een ander
stukje aarde
waar je Afrika bewaarde op DVD
Grote oceanen doordringen het lichaam
van moeders en kinderen
Wordt er begraven doorklieft de telefooncentrale
de zee en de aarde
Is er geen komst, no use,
gedenken de zeeën je verplaatsing,
je geboorte door de aarde
Zijn we vis, vogel, mens
aarde en zee
Gedicht voor Mevrouw Kalhoven
Eenzame uitvaart, Den Haag, 2 mei 2011
Fotografie voor MEE
Ed Vervoorn wordt de hoofdredacteur van het nieuwe landelijke blad van MEE! Met veel plezier heb ik voor MEE allerlei opdrachten uitgevoerd: portretten voor campagne, reportages over activiteiten, het jubileum van VTV en natuurlijk de portretten en de covers voor het regionale blad. Veel bijzondere mensen ontmoet en nog steeds: maandag de repetitie van theatergroep Trivalino.
De vrouw in huis
Bomen verwijzen op een rij
naar het huis, nog verder
verwijderd is de zon die het dak
verhit
De bomen, de zon, de muren
om jou, je hebt aarde
onder je nagels
Je wijst er naar, je voeten kantelen
de bomen,
de deur blijft open staan
Er is geen ander leven
dan in het gras te liggen als
lome dieren
Je buik is een kom om uit
te drinken en je haar een
gordijn tegen de zon
Opgestaan sla je het stof
van je voeten
in opdracht van het Haags dichtersgilde, een gedicht voor V-day
naar het huis, nog verder
verwijderd is de zon die het dak
verhit
De bomen, de zon, de muren
om jou, je hebt aarde
onder je nagels
Je wijst er naar, je voeten kantelen
de bomen,
de deur blijft open staan
Er is geen ander leven
dan in het gras te liggen als
lome dieren
Je buik is een kom om uit
te drinken en je haar een
gordijn tegen de zon
Opgestaan sla je het stof
van je voeten
in opdracht van het Haags dichtersgilde, een gedicht voor V-day