Op de website van Poëziecentrum Nederland onderstaande recensie:
generaties
In deze bundel ondergaat de “ik” een surrealistische reis door de, zijn tijd. Van alles snelt voorbij of terug, het is een smeltkroes van Le petit Prince, Erik, Alice, de kleine Johannes en noem ze maar op. Gilles Boeuf schetst een wereld die zich voordoet als vloeistofdia’s, het ene moment herkenbaar en meteen daarna weer hopeloos abstract. Probeer je maar eens staande te houden in zo’n enigmatische omgeving. Het is één grote trip door het leven van geboorte naar dood en weer terug. Aan de hand van een vader, van drie vrouwen, auto’s die wegdraaien en verdwijnen, maar je onderwijl wel vervoerd hebben. De zoektocht naar de bron van bestaan, van ontstaan, van verdwijnen en van weerkeren eindigt in dit besef:
“door mijn voeten dringt
soms alles
waar ik ben en niet ben”
Een hallucinerende reis naar de kern van het bestaan van deze “ik”.