Op zondag 12 december was ik te gast bij het radioprogramma Het Woordenrijk om te vertellen over mijn publicatie PLACE.
Interview door de Fotoacademie
Gilles Boeuf, deelnemer Expert Programma: 'Het spel van intuïtie en betekenis in analoge fotografie' van Machiel Botman
'In 1998 debuteerde ik als dichter bij Perdu met de bundel Gedichten, gevolgd door vijf andere bundels. Ook verschijnt mijn werk in bloemlezingen en ben ik actief voor de Stichting Eenzame Uitvaart. Mijn fotografisch werk sluit aan bij mijn poëzie en is regelmatig geëxposeerd. Ik ben in Frankrijk geboren maar in Nederland opgegroeid. Ik woon inmiddels alweer 20 jaar in Den Haag waar ik lang als freelancer heb gewerkt. Inmiddels maak ik alleen nog maar werk zonder opdrachten.'
Je bent dichter en fotograaf. Wat was er eerst en op welke manier combineer je deze disciplines?
Van mijn vader kreeg ik mijn eerste camera (Canon AE-1!) toen ik als 14-jarige met hem in verband met zijn werk in Beijing woonde voor 6 maanden. Toen begon wat ik ben blijven doen: rondlopen met een camera. Later ben ik freelancefotograaf geworden. Dichten kwam later en het is pas eigenlijk nu voor het eerst dat ik beide disciplines combineer in 1 boek. Voor mij bleef het altijd zeer gescheiden totdat steeds meer mensen mij erop gingen wijzen dat de foto’s en de gedichten die ik maak echt een geheel vormen. Inmiddels ben ik al 25 jaar fotograaf en even zo lang ben ik dichter. Ik publiceerde bundels bij Perdu, Meulenhoff, De Contrabas en nY. Fotograferen deed ik ondertussen overal waar ik kwam. Het was mijn werk maar ook een andere vorm van poëzie dus.
Wat kan je vertellen over jouw poëzie?
Mijn poëzie is wat ik zou noemen: zoekende poëzie. Ik doe geen beweringen, ook niet per se over mijzelf, maar probeer tastend grip te krijgen op wat we allemaal meemaken: eindig zijn in een overweldigende wereld! Natuurlijk kan dat niet zonder beweringen maar ik hoop dat mijn beschrijvingen van de natuur, de stad, de relaties waarin ik leef genoeg open ruimte houden. Mijn laatste bundel Generaties verscheen in 2020 bij nY.
Welke thema’s komen terug in jouw werk als fotograaf/jouw fotografie?
Voor een deel maak ik foto’s op straat al zou ik het niet altijd straatfotografie noemen. Mijn foto’s worden vaak verstild genoemd. Ik denk dat ik met een warme blik kijk naar de mensen op straat, portretten van bekenden, natuurbeelden maar dat in mijn werk ook altijd een gevoel van dreiging om de hoek ligt.
Heb je voorbeelden, andere makers die jou inspireren?
Machiel Botman is sinds mijn begin als fotograaf altijd een inspiratiebron geweest vanwege het persoonlijke karakter van zijn werk. Daarnaast houd ik ook erg van Sylvia Plachy. Ze heeft een prachtig boek gemaakt: ‘Self portrait with cows going home’. Haar werk heeft iets ‘terloops’ wat ik mooi vind. Om die reden houd ik ook van het oudere werk van Wolfgang Tillmans. Op dit moment heb ik steeds meer interesse in fotografen die multidisciplinair werken zoals Jackie Mulder die ik op Instagram heb ontdekt.
Je hebt deelgenomen aan het Expert Programma van Machiel Botman ‘Het spel van intuïtie & betekenis in analoge fotografie’. Op welke manier hebben de lessen van Machiel jou verder gevormd en wat is hieruit ontstaan?
Die lessen zijn van wezenlijk belang voor mij geweest. Het gesprek dat met Machiel en de andere deelnemers plaatsvond, heeft mij geholpen helderder te krijgen wat ik nu eigenlijk aan het doen ben, waar het mij echt om te doen is. Ik heb een beeld gekregen van wie ik ben eigenlijk. Samen denken, zoeken en experimenteren en dat met zoveel kwaliteit in de groep heeft mij mijn eigen werk doen ontdekken. En het heeft mij het zelfvertrouwen gegeven om nu dit boek te maken.
Je werkt op dit moment aan een boek dat fotografie en poëzie combineert, ‘PLACE’, samen met vormgever Victor Levie. Waar gaat het boek over en hoe is het idee ontstaan?
Ik heb gezocht naar een manier om poëzie en fotografie zo samen te brengen dat het echt met elkaar te maken heeft maar ook op zichzelf kan staan. Daarnaast was ik begonnen te zoeken naar een andere manier om fotografie te presenteren en plakte ik foto's op tekeningen. Ook dat moest een plek krijgen.
Het ritme van het boek PLACE brengt 25 jaar fotografie, gedichten en bewerkte foto's samen. Samen gebracht op zo'n manier dat helder wordt waar het in dit boek om gaat: beelden die met elkaar wijzen naar de open plaats waar de woorden, de mensen, de gebouwen en dieren zich aan oriënteren, zoals een open plek in een bos.
Wat zijn je toekomstplannen en dromen?
In januari 2021 zal ik in projectruimte West End in Den Haag mijn foto’s in combinatie met poëzie exposeren. Dat is net als het boek een droom die uitkomt. Ik wil mij steeds verder ontwikkelen richting het combineren van poëzie met beelden en ook het combineren met collagetechnieken en tekeningen.
crowdfunding PLACE geslaagd
Terwijl het boek naar de drukker gaat beginnen de voorbereidingen voor de expositie in januari
Dit is mijn laatste nieuwsbrief over PLACE. De crowdfunding is geslaagd en ik ben zeer dankbaar voor de belangstelling! Ook voor de twee kunst subsidies die ik via Voordekunst heb ontvangen. Het boek gaat nu naar drukkerij Rob Stolk in Amsterdam en ik begin mij te richten op de expositie die in januari zal plaatsvinden. Het boek verschijnt half december!
Expositie
In project ruimte West End in Den Haag zal ik van 7 tot en met 23 januari poëzie en fotografie samen exposeren. Het is een experiment waar ik erg naar uitkijk: het zoeken en hopelijk geslaagd bij elkaar brengen van beide genres.
De opening is vrijdag 7 januari vanaf 17 uur en rekening houdend met gezondheid en eventuele maatregelen zal een passende uitnodiging volgen! Dit is tevens de presentatie van het boek.
Tot slot
Graag wil ik nog iedereen bedanken die op welke manier dan ook betrokken is geweest of belangstelling heeft getoond. Het boek verschijnt half december en zal vanaf nu te koop zijn via mijn website of tijdens de expositie.
Nogmaals heel veel dank voor je belangstelling en tot ziens!
Gilles
PLACE
De crowdfunding gaat bijna van start!
Mijn fotoboek PLACE komt van ver: jaren fotograferen, vele plaatsen maar het is er....bijna.
Dit is mijn eerste nieuwsbrief over mijn fotoboek in wording: PLACE. Omdat we contact hebben gehad, dacht ik dat je interesse zou hebben. Je kunt je eenvoudig afmelden voor updates maar als je het leuk vindt om het proces te volgen, blijf.
Hoe begon het?
Najaar 2018 volgde ik de workshop van fotograaf Machiel Botman aan de Fotoacademie. Het ging over intuïtie en betekenisgeving in de analoge fotografie. Iedereen nam werk mee, zo ook ik. Ik had een serie analoge foto's gecombineerd met losse woorden, potlood, tape en inkt. Het zag er wat rauw en onbeholpen uit maar het kwam 'aan'. Het was de start van een lang en zoekend gesprek met de andere deelnemers en met Machiel Botman. Een gesprek dat zich manifesteerde in het maken van steeds nieuwe dummy's voor wat nu het boek zal worden. Daaronder voltrok zich nog iets anders: open plekken kregen richting om te stollen tot een 'verhaal'. Geen lineair verhaal maar een aaneenrijging van 'stepping stones'; de beelden en de gedichten.
Vijf dummy's zijn inmiddels de revue gepasseerd. De ontwerper Victor Levie heeft vervolgens een selectie gemaakt en zo hebben we samen het ritme van het boek gevonden. Het ritme dat 25 jaar fotografie, nieuwe en enkele oude gedichten en bewerkte foto's samenbrengt. Samen gebracht op zo'n manier dat helder wordt waar het in dit boek om gaat: beelden die met elkaar wijzen naar de open plaats waar de woorden, de mensen, de gebouwen en dieren zich aan oriënteren, zoals een open plek in een bos.
In september zal ik een update versturen, vlak voor het begin van de crowdfunding campagne op Voordekunst.nl. Tot die tijd ben ik nog bezig met:
De vertaling van de gedichten in het Engels door de vertaalster Claudette Sherlock.
De laatste hand slaan aan het ontwerp samen met de ontwerper Victor Levie.
Het voorbereiden van de projectpagina op Voordekunst.nl
Bedankt voor je interesse en wordt vervolgd!
interview over generaties
clinique du parc
met stomheid geslagen kom ik aan de grens
van het mysterie van het gelijk geblevene:
er bestaan namen die tonen wiens vader de vader is van de vader
en steden waar wachters het eigene bewaren
en niemand weet de gelijkheid van 1 = 1 en waar rust is, zo kom ik daar
het mysterie is altijd veelzijdig gebleken, het mensdier staart
me aan, onkenbaar in de diepte en de godennamen verbuigen of:
veelheid openbaart zich, ik weet het niet maar gedragen door
het gelijk geblevene omhult het me
en het mysterie ontvouwt zich
in de zachte lichten van de verkoeverkamer
met in mij opgestaan – een ander van oriëntatie – zie ik de
variabele verstuivende aanwezigheid
uit: generaties, uitgeverij nY, 2020
blijven staan
het is koud – dat
wist ik hier en gisteren
dat
wist ik
dat je tegen de weg gekant
op weg was
maar we spreken elkaar vandaag
dit huis, in deze kamer, ‘in’ dit
zo – ook hier, dan
zeg ik: kom
en nog – kom
neem je paarden-paard en
je verhaal
is een been, een arm.
de schapen staan in het weiland
en wachten
niet op ons.
uit: generaties, uitgeverij nY, 2020
vindplaats
de struiken zijn hier te dicht om een
schuilplaats te zijn, niet voor de kleine
vogels die zich verstoppen
of voor wie hutten bouwt
met een kapmes
de drinkbak voor de schapen
is begroeid met mos
het schaapsbot ligt naast de boomstronk
in de schaduw,
samen genomen
voor wie het bos kan bewaren
het huis is gesloten
maar de lucht is open en de mannen
die het dorp verlaten vinden iets:
wie het bos kan bewaren neemt het bot
en de schaduw en vindt een schuilplaats
zonder kapmes
uit: Buiten Slapen, uitgeverij De Contrabas, 2012
herinneringen aan Moskou 1980
dit is in mij, dit
is een weg in ‘de innigheid’- denk ik
maar ik kijk vanuit de auto naar de mensen
langs het raam van de buitenwegen, het gras en de berken
langs de weg, de mensen staan in groepjes
bijeen -
‘de wereld is bijeen door het bidden
van drie vrouwen, we rijden erheen,
het centrum
dat geen centrum is’- ik luister en zie
de hand van mijn vader
aan het stuur, dunne jongens vissen
aan het meer dat we passeren. Ze
hengelen schitterende vissen omhoog
en het verhaal dat we vormen
is waar en doorzichtig en
ondoorzichtig, is binnen
en buiten,
is nog dieper binnen
dan binnen
ui: generaties, uitgeverij nY, 2020
stemmen
van de rechterkant van het plein verschijnen mannen met kinderen, nieuwe mannen met kinderen en hun stemmen raken de straat in de hoogte. de hoogte die je tegenhoudt maar zonder barsten loslaat.
ramen met uitzicht zien de straat, je ziet een vrouw kijken, je kent haar niet, je kent een vreemde voortgang
en ziet het park met bomen recht voor je en de ingang nodigt uit en de bomen zijn scheef en de bladeren vangen licht en je gaat
een hond tegemoet die jou niet ziet. een vijver tegemoet die niet naar je kijkt. je hebt veel spullen in een kamer, je wilt het dragen en niet dragen
de stemmen van de mannen vermengen zich
met de honden, ze verdwijnen in
de honden
ze zoemen laag
de grondtoon van de stad
– alles en weinig tegelijk
steile diepte
afstand 2
onder de takken in de regen
je ogen waren stiller dan de mijne
je hoorde bij het zand
maar waar je ook kwam:
het is onvoorstelbaar dat jij er bent
wanneer een druppel op je ooglid valt
beweeg je je niet
je legt een grote afstand af
om hier te zijn
uit: Verte, uitgeverij De Contrabas, 2006
afstand
ik maak een foto
van een lichaam
niet van een lichaam
van,
mijn lichaam
dat afwezig
en aanwezig – heerst
in mijn verbeelding
mijn
lichaam
vandaag zag ik niemand
maar hoorde uit het dal
heel lang een motor scheuren
en voel nu
vanavond
nog steeds
de afstand
tot de dorpen
uit: Toerisme, Aporeia Press, 2018
wij prijzen de logica
de stamelende veelheid is een slechte luisteraar
maar ik,
ik zing yesterday
voor jou en voor iedereen en als de straten mij zien
is het goed
als de hond zijn vacht uitschudt en de struiken mij zien en de hond ziet
me zingend door de straten gaan,
wie niet veel vraagt heeft altijd gelijk en de hond en ik
wij prijzen de logica!
wij prijzen de harde en de zachte logica, de gefluisterde logica
van een zomerkleed en de zachte haren in de hals van die vrouw, de wereldgrote logica van dingen die we nooit begrijpen zullen en de logica van eindeloos verdriet
eindeloos verdriet dat komt en gaat, dat splijt en opdoemt soms
eindeloos verdriet
eindeloos verdriet
de stamelende veelheid geeft me alles
de logica van nat papier op straat
uit: generaties, uitgeverij nY, 2020
restricties
Mijn gedicht restricties gepubliceerd op Samplekanon, zie: https://samplekanon.com/gilles-boeuf/
recensie Poëziekrant
wie is een boom
een raadselachtige aanloop
nam ik voor het werk van de sleurende tijd
ik sloeg
een tendens in die schokte van functionele perfectie
toen wilde ik mijn vaders tendens holden, onder water, aan land, met de wind
in de bomen, echt alles werd gesleept
maar zonder net – er viel niets te vangen, sprak ik
in mutaties
en dat was het, deels
het duurde heel lang
eer ik een boom werd en alle anderen
verspreid over continenten waren
sterker nog, eer een woord
schokkend tot bijna stilstand kwam, wie is
een boom, wie
uit: Generaties, uitgeverij nY, 2020
dummy fotoboek oktober 2020
50 worden, het kan!
Ameland; een bijzondere plek voor de start van een nieuw jaar.
Ameland
Ochtenden op Ameland: geen mens, roofvogels hoog boven de moerasduinen, zwemmen - er zijn zeehonden, de schaduwen van meeuwen zweven over je heen.
